дзіцяці кідаюць скутерам

Дзіця на самакатэ свята руху і радасці

Сённяшні дзень быў асаблівым для малога Максіма. У яго дзень нараджэння мама падарыла яму новы самакат. Ярка-қрэйдавы колер і гладкія колы выклікалі ў яго вялікае захапленне. Яшчэ зранку, як толькі сонца ўзнялося над гарызонтам, Максім не мог уседзець на месцы – ён жадаў хутчэй выпрабаваць свой новы транспарт.

Першыя хвіліны катання былі надзвычай хвалюючыя. Максім адчуваў, як вялікая цеплыня агарнула яго, калі ён заскочыў на самакат. Пачаўшы рухацца, ён адчуў лёгкасць і свабоду. Самакат набыў жыццё, як толькі яго ногі закранулі платформу. Максім разганяўся, спраўна манэўруючы паміж дарожкай і запаволеныя кветнікамі. Ён адчуваў сябе не проста дзіцем, а сапраўдным віртуозам самаката.

Саша, не жадаючы адставаць, таксама пачаў з'яўляцца ў фігуры, хваліўшы Максіма за яго смеласць. Яны каталіся па двары, спрабуючы зрабіць розныя трюкі закруціцца на адным коле, скачкоў ад дошкі, спробаваць з'ехаць па маленькай васьмёркі. Смех і крыкі радасці запоўнілі паветра, і сонца асвятляла іх шлях. Яны адчувалі сябе свабоднымі, як птушкі ў sky.

Праз некаторы час хлопцы вырашылі правесці конкурс на хуткасць. Яны паставілі два знакі на канцах дарожкі і пачалі гатавацца. На тры, два, адзін, паехалі! — заклікаў Саша. Хлопцы з'ехаліся з хуткасцю, спрабуючы дадаць трохі азарту ў сваё катанне. Максім адчуваў, як сэрца білося хутчэй, але не здаваўся. Ён пераадолеў сярэдзіну дарогі больш упэўнена, адчуваючы свежы вецер на твары.

Хоць гоначны фініш і не быў лёгкім, яны даведаліся, што галоўнае — гэта задавальненне ад самога працэсу. Няма ніякага значэння, хто пераможа важна, што яны атрымліваюць асалоду ад моманту, які праводзяць разам.

Увечары, вяртаючыся дадому, Максім думаў пра знакавае прыгода. Ён разумеў, што самакат — гэта не проста сродак перамяшчэння, а сімвал свабоды і сяброўства. Ён з нецярпеннем чакаў новых прыгод, якія іх чакалі ў будучыні.